Menu

Bilateralna Integracja (BI)

czyli doskonalenie współpracy półkul mózgowych

Jest to autorski program Sheili Dobie. Metoda rozwijała się od 2005 roku na Wyspach Brytyjskich. Od 2007 roku zaczęła zaczęła wzbudzać zainteresowanie na całym świecie. Obecnie jest nauczana przez certyfikowanych terapeutów w wielu krajach Europy i całego świata. Celem tej metody terapeutycznej jest doskonalenie współpracy półkul mózgowych, rozwijanie koordynacji i współpracy obu stron ciała w płaszczyznach: góra-dół, przód-tył, lewo-prawo poprzez odpowiednio dobrane i systematycznie ćwiczone sekwencje ruchowe, które odtwarzają kolejność etapów rozwoju ruchowego dziecka.

Program przeznaczony dla dzieci jak i dla dorosłych. Jest to ćwiczenie i rozwijanie mózgu za pomocą ruchu prowadzonego we wszystkich płaszczyznach. Program Integracji Bilateralnej został tak opracowany, aby wspierać rozwój i integrację wszystkich zmysłów oraz stymulować połączenia neuronalne pomiędzy ruchem i funkcjami poznawczymi.

Symptomy zaburzeń integracji bilateralnej możemy zauważyć u osób mających:

  • słaby schemat ciała,
  • obniżoną koordynację dwustronną,
  • trudności z przekraczaniem linii środka zarówno na poziomie ruchowym jak i wzrokowym,
  • niskie umiejętności w wykonywaniu sekwencji ruchowych,
  • niewykształconą w pełni lateralizację,
  • słabą równowagę i słabą organizację przestrzenną w działaniu,
  • trudności z wielozadaniowością,
  • trudności szkolne.

Program Integracji Bilateralnej ma na celu:

  • Poprawienie schematu ciała.
  • Przyspieszenie / doskonalenie procesu lateralizacji.
  • Rozwijanie umiejętności szybkiego rozpoczęcia i wykonania celowej i krótkotrwałej czynności ruchowej na określony sygnał (start/stop).
  • Rozwijanie równowagi, która umożliwia utrzymanie pozycji ciała (równowaga statyczna) oraz zachowania lub odzyskania tego stanu (równowaga dynamiczna) w czasie wykonywania czynności ruchowej.
  • Przygotowanie koordynacyjne:
  • Rytmizację – umożliwia ona wychwycenie , odtworzenie i realizację dynamicznych zmian ruchu w uporządkowanym, powtarzającym się cyklu ( klaskanie, tupanie, pajacyk)
  • Różnicowanie- zdolność do przetwarzania informacji dotyczących napięcia części ciała, stanu napięcia poszczególnych mięśni, prędkości ruchu w toku wykonywania  czynności motorycznych ( tempo, odległość)
  • Orientację przestrzennej- zdolność określania pozycji w czasie ruchu całego ciała w przestrzenie i w czasie, w odniesieniu do ustalonego pola działania lub poruszających się obiektów.
  • Dostosowanie i przestawienie- czyli dostrzeganie i wybieranie sygnałów pozwalających na podjęcie optymalnych działań.
  • Sprzężenia- zdolność do powiązania i skoordynowania ruchów całego ciała lub jego części w trakcie wykonywania czynności ruchowych.

Nasi specjaliści:

Grodzisk Maz.

Żyrardów

SKONTAKTUJ SIĘ